Chrzest święty jest fundamentem całego życia chrześcijańskiego, bramą życia w Duchu i bramą otwierającą dostęp innych sakramentów. Przez chrzest zostajemy wyzwoleni od grzechu i odrodzeni jako synowie Boży, stajemy się członkami Chrystusa oraz zostajemy wszczepieni w Kościół i stajemy się uczestnikami jego posłania. Chrzest jest sakramentem odrodzenia przez wodę i w słowie” (KKK 1213) Chrzest św. jest sakramentem, w którym przez polanie wodą i wymówienie słów sakramentalnych człowiek otrzymuje odpuszczenie grzechu pierworodnego i wszystkich grzechów przed chrztem popełnionych oraz staje się dzieckiem Bożym i otrzymuje życie wieczne. Ustanowił go Chrystus i „powierzył wraz z Ewangelią swojemu Kościołowi, gdy polecił Apostołom: Idźcie i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego” (Mt 28, 19).         Poprzez chrzest święty ludzie wchodzą do wspólnoty Kościoła, uczestniczą w powszechnym kapłaństwie, stają się uczestnikami Bożej natury, a wszczepieni w Chrystusa, w jego misterium śmierci i zmartwychwstania przechodzą ze śmierci grzechu do życia w łasce. „Kościół, otrzymawszy polecenie Chrystusowe głoszenia Ewangelii i udzielania chrztu, już od pierwszych wieków chrzcił nie tylko dorosłych, lecz także niemowlęta. Zawsze bowiem uważał, że według słów Pańskich: ‘Jeśli się ktoś nie odrodzi z wody i Ducha Świętego, nie może wejść do królestwa Bożego’ (J 3, 5), dzieciom nie należy odmawiać chrztu, ponieważ chrzci się je w wierze tego właśnie Kościoła, wyznawanej publicznie przez rodziców, przez chrzestnych i przez innych uczestników. Dla dopełnienia całej prawdy sakramentu trzeba, aby dzieci były potem wychowywane w tej wierze, w której zostały ochrzczone” Chrzest jest początkiem nowego życia – życia we wspólnocie z Jezusem i z wszystkimi, którzy w Niego wierzą. Na znak zapoczątkowania czegoś nowego otrzymujący chrzest zostaje nazwany po imieniu. Przeważnie jest to imię świętego, który ma być nam w życiu wzorem i patronem. Przyjęcie chrztu pociąga za sobą konsekwencje. Człowiek ochrzczony winien żyć inaczej niż nie ochrzczony, bowiem dla niego miarą życia stał się Chrystus. Chrzest nie może być tylko wydarzeniem z przeszłości. Sakrament ten stawia przed nami zadania nieustannego upodabniania się do Chrystusa. Dla chrześcijanina oznacza to przyjęcie tego, co Jezus nakazuje: uznanie potrzeb bliźnich za swoje, stawanie po stronie cierpiących i słabych, szukanie woli Bożej w każdym zdarzeniu i jednoczenie się przez miłość z Bogiem.

Obowiązki rodziców dziecka:

przygotowują się do chrztu dziecka, są obecni,

publicznie proszą o chrzest,

kreślą znak krzyża na czole dziecka,

wyrzekają się szatana, składają wyznanie wiary,

niosą niemowlę do chrzcielnicy,

otrzymują specjalne błogosławieństwo,

doprowadzają dziecko po chrzcie do poznania Boga (spowiedź św, I Komunia św., bierzmowanie),

są świadkami wiary dla dziecka, przekazują wiarę wtedy,

kiedy nią żyją na co dzień, spełniają obowiązki religijne (modlitwa, Msza św., sakramenty św.),

razem modlą się z dzieckiem i za dziecko,

wyjaśniają dziecku odpowiednie znaki religijne,

znaczenie świąt i przygotowują się do nich,

obchodzą z dzieckiem rocznice chrztu,

świętują dzień Patrona,

uczą miłości bliźniego (brak kłótni w domu, sąsiedztwie, pomoc sąsiedzka, przebaczenie, uczciwość szacunek dla starszych),

zawierzają dziecko Bogu:

„Chcę dla mego dziecka tego, czego Ty, Panie, chcesz.

Chcę być narzędziem w Twoich rękach”.

„Wiem, że to dziecko jest Twoją własnością. Ty je kochasz bardziej niż ja.

Ty chcesz jego dobra bardziej niż ja i Ty, Boże, troszczysz się o nie bardziej nią ja.

Prowadź je Twoją drogą i spraw, abym moimi decyzjami nie krzyżował Twoich mądrych planów”.

Obowiązki rodziców chrzestnych:

wyznaczeni przez rodziców

przyjęli sakramenty: chrzest, eucharystia, bierzmowanie

nie są ojcem ani matką przyjmującego chrzest

należą do Kościoła katolickiego

jeśli są małżonkami,to żyją w sakramentalnym małżeństwie

wyrzekają się szatana

wyznają wiarę Kościoła,w której dziecko otrzymuje chrzest

otrzymują specjalne błogosławieństwo

trzymają świecę i podają białą szatkę do chrztu

pomagają w chrześcijańskim wychowaniu dziecka

prowadzą autentyczne życie chrześcijańskie

żyją wiarą, nadzieją i miłością

modlą się za chrześniaka

kupią odpowiednią do wieku dziecka

książkę religijną zabiorą na pielgrzymkę do sanktuarium

w razie nie wypełniania obowiązków chrześcijańskich przez rodziców zwracają im uwagę